Można to uznać za sitcom. Choć lubię starocia takie jak Złotopolscy to faktycznie jest to sitcom.

Nie,to nie jest sitcom.To komedia science fiction.

Komisariat policji przeniesiony do mieszkania Gabrielów? Nie pamiętam takiej akcji, ale ci wierzę. W takiej sytuacji to rzeczywiście można nazwać prawdziwym science fiction ;-). Od absurdów aż się tam roiło.

Było tak - potwierdzam :-) W mieszkaniu Komendanta byli chwilowo przeniesieni.

Zapomniałaś/eś dodać o trójkącie - wątku Tomka Gabriela, Ewy i Mirelli jak wszyscy spali razem w jednym łóżku i żyli jak w komunie ;-)

A tak poważnie to chciałabym abyś zrobił/a taką dokładną analizę innego serialu np. KLAN, który jest podawany jako wzór moralności i przykład misyjności. Gdzie jest ogrom różnorodnych chorych psychicznie wątków... Oleńka i jej coraz to nowszy chłopak, ale traktują ją tam jakby była matką dziewicą. A o tym, że w początkowych odcinkach Jerzy Chojnicki miał dziecko, to chyba nawet sam scenarzysta zapomniał. Można też zaanalizować M JAK MIŁOŚĆ, w którym nie ma żadnej wiary w prawdziwe uczucie i wierność, bo każdy tam zdradzał lub był zdradzany :-) Poza tym radzę dokładnie zapoznać się z terminem science fiction, bo jednak ZŁOTOPOLSCY do niego nie należą.

Ja też walnąłem babola. Nie science fiction, bardziej fantasy :-). Nie wiem, co się dzieje w "Klanie", ani w "M jak miłość", bo ani jednego, ani drugiego nie oglądam. Od czasu do czasu zdarza mi się zerknąć, ale są to dosłownie sekundy. "Złotopolskich" w latach 1998 - 2003 oglądałem nałogowo. Właściwie po 2000 roku powinienem sobie dać spokój, bo po 250 czy po 300 odcinku liczba absurdów osiągnęła niewyobrażalne rozmiary. Dosłownie jedna głupota goniła drugą. Wcześniej bzdurki też się zdarzały, ale można było się pośmiać, przymknąć oko i oglądać spokojnie dalej. Aczkolwiek już około odcinka 100 zaczęło twórcom brakować pomysłów, oryginalności. Pamiętam, jak moja mama powiedziała, gdy Ewę zabrali do kliniki: "Coś oni nie są zbyt oryginalni - już trzecie załamanie nerwowe w tym samym serialu".

Może science fiction może fantasy może komedia lub parodia,trudno powiedzieć co to dokładnie było ale coś napewno bardzo sprzaśnego.Takie krzywe zwierciadło pokazane w krzywym zwierciadle.Nie będe się zapoznawał z definicją science fiction,mniej więcej wiem co to za gatunek ale też nie będe polemizował czy Złotopolscy się do niego zaliczali.
Jednak z tego listonosza to dosłownie nie mogłem;nie wyrabiałem przy tych scenach Pan Dionizy i listonosz;spadałem z fotela dosłownie.On się zakochał w Panu Dionizym,ja się bałem że któregoś dnia jak przyleci do jego domu i zastanie Pana Dionizego w łóżku to wskoczy mu do tego łóżka i zgwałci:)Ciekawą też gestykulacje rękami uskuteczniał podczas rozmów ze swoim ukochanym;wymachiwał na wszystkie strony,i wytrzeszcz oczu miał niesamowity,mało mu z orbit nie powyłaziły.I bardzo spocony był,cały czerwony na twarzy że aż rozpalony a później jeszcze się mu zaczęły te objawy nasilać w miare postępu choroby i przypływu miłośći.Zaczął mieć jakieś zwidy,przywidzenia,omamy,halucynacje.Zdarzało mu się wówczas siedzieć pod drzewem i bełkotać coś do siebie w stylu "Panie Dionizy,Panie Dionizy",czasem też jechał na rowerze i coś mamrotał do siebie wymachując rękami.
Jednym słowem ten listonosz to pacjent w kaftanik i do psychiatryka.Zresztą tak od 500-go odcinka powariowali dosłownie wszyscy.Normalnych tam nie było.Wymienie kilku największych świrów:listonosz to oczywiśćie ponad wszelką wątpliwość,Kalina Fatalska,komendant,Tomek,Kacper,Marylka,Marta,Marcysia,Harto wny,Biernacki,Mirella,Kowalski,Pipa,Ewa,Kapitan Hook,Dżordżyk,Kleczkowska i kucharz,Ziuk,Zenek ach było ich jeszcze coniemiara.To tylko ci najwięksi wariaci licząc od 500-go odcinka w góre.
Ciekawe zajęcie miał też Tomek Gabriel,krążyły słuchy że to jego praca...mianowicie polegała na tym że leżał on jak śćierwo całymi dniami w swoim nowym całkiem przytulnym mieszkanku (ciekawe za co kupił?),z butelką whisky i zatroskaną miną,udając że czymś się martwi i dręczy go jakiś dylemat,dylemat ten to najprośćiej rzecz ujmując,,,czy hajtnąć się z Marylką czy nie?Poprostu dylemat koszmarny,sprawa życiowa.Rozumiem dlaczego pił,musiał jakoś rozładować napięcie.
Czasami naturalnie zmieniał miejsce swojego leżenia,chwilowo przenosił się do Marylki,tam oczywiśćie też leżał z butelką whisky i trajlował z Marylką o dupie maryni;z głośników podczas tych scen zazwyczaj można było usłyszeć De Su ;utwór "właśnie stajesz się..."
Komendant Frotecki też był ciekawą postacią;wytrzeszcz oczu niemniejszy niż listonosz,i główne źródło informacji z którego często zasięgał porad to 10-letnia Andżelika.Oczywiśćie cenne informacje fachowców kosztują i baton musiał być!A ten rower którym jeździł i stroboskop doczepiony na kiju (często zresztą włączony);klasyka.

Jestem pod wrażeniem jak autorom tej parodii udało się doskonale sparodiować parodie poczty,policji,pracy,miłośći,bycia,życia...postrzegania świata.

Będe się jeszcze dopisywał w tym wątku jak coś mi się przypomni;a było tego.

Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus PP. II, wł. Giovanni Paolo II, właśc. Karol Józef Wojtyła i[1]; ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski (1958–1964), a następnie arcybiskup metropolita krakowski (1964–1978), kardynał prezbiter (1967–1978), zastępca Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (1969–1978), 264. papież i 6. Suweren Państwa Watykańskiego w latach 1978–2005. Święty Kościoła katolickiego.

Poeta i poliglota, a także aktor niezawodowy, dramaturg i pedagog. Filozof historii, fenomenolog, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego.

16 października 1978 został wybrany na papieża przez drugie zgromadzenie kardynałów, po śmierci Jana Pawła I, który zmarł po trzydziestu trzech dniach pontyfikatu. Przyjął imiona Jan Paweł dla uhonorowania swojego poprzednika. Jego wybór na Stolicę Piotrową miał szczególny wpływ na wydarzenia w Europie Wschodniej i w Azji w latach 80. i 90. XX wieku, w szczególności na przemiany demokratyczne w Polsce i w innych krajach bloku wschodniego. Od początku swojego pontyfikatu prowadził energiczne działania przeciwko komunizmowi i uciskowi politycznemu.

Za główny cel papiestwa postawił sobie transformację i zmianę położenia Kościoła katolickiego, chciał „postawić swój Kościół w sercu nowego sojuszu religijnego, który zgromadziłby żydów, muzułmanów i chrześcijan w wielkiej religijnej armadzie”[potrzebny przypis]. Przyczynił się do poprawienia relacji Kościoła katolickiego z judaizmem, islamem, z Kościołem prawosławnym oraz Wspólnotą anglikańską[2][3][4]. Był jednym z najczęściej podróżujących światowych przywódców w historii, odwiedzając w czasie swojego pontyfikatu 129 państw, co interpretowano jako chęć zbudowania relacji między różnymi narodami i religiami.

Podzielał nauczanie Kościoła w takich kwestiach jak utrzymanie celibatu, potępienie mechanicznej, chemicznej i hormonalnej antykoncepcji, sprzeciwiał się aborcji i eutanazji, podtrzymywał stanowisko Kościoła o prawie do życia oraz niedopuszczenie kobiet do święcenia, za co był przez niektórych krytykowany, i choć popierał reformy soboru watykańskiego II, był postrzegany jako konserwatywny w swojej interpretacji tych reform[5][6]. Walczył z teologią wyzwolenia, stygmatyzował także nieokiełznany kapitalizm i konsumpcjonizm, mimo że niejednokrotnie głosił wyższość gospodarki rynkowej nad znacjonalizowanymi.

Beatyfikował 1340 i kanonizował 483 osoby, więcej niż wszyscy jego poprzednicy w okresie pięciu poprzedzających wieków. Mianował większość Kolegium Kardynałów, konsekrował lub współkonsekrował wielu biskupów i wyświęcił wielu księży. Był trzecim najdłużej urzędującym papieżem w historii, po św. Piotrze (30–67) i Piusie IX (1846–1878), pierwszym papieżem z Polski oraz pierwszym spoza Włoch od czasów holenderskiego papieża Hadriana VI (1522–1523).

Zmarł 2 kwietnia 2005. W ceremonii pogrzebowej uczestniczyły delegacje z ponad 150 państw, a w Polsce ogłoszona została sześciodniowa żałoba narodowa. Proces kanonizacyjny rozpoczął się miesiąc po jego śmierci, z odstąpieniem od tradycyjnego pięcioletniego okresu oczekiwania. 19 grudnia 2009 został ogłoszony Czcigodnym Sługą Bożym przez swojego następcę Benedykta XVI i beatyfikowany 1 maja 2011 w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po tym, jak Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych przypisała jego wstawiennictwu cud uzdrowienia. Drugi cud został zatwierdzony 2 lipca 2013 i potwierdzony przez papieża Franciszka trzy dni później. 27 kwietnia 2014 (ponownie Niedziela Miłosierdzia), równocześnie z papieżem Janem XXIII został kanonizowany. Wydarzenie to przeszło do historii Kościoła z powodu ogłoszenia świętymi dwóch papieży w obecności dwóch biskupów Rzymu – urzędującego Franciszka i emerytowanego Benedykta XVI[7][8][9].

Ze wszystkimi zarzutami się zgadzam. Akurat fakt, że w pubie Kowalskiego "czas się zatrzymał", uznałbym za plus. Stare dobre przeboje grupy Varius Manx i Gadowskiego - ja jestem jak najbardziej za, chociaż faktycznie jest nieprawdopodobne, żeby były na okrągło grane w jakimkolwiek pubie jeszcze w 2002/2003 roku. Fragment, który przytoczyłeś, pochodzi z utworu "Ten sen" powstałego w 1996 roku, a nie w 1993, zaś słynne "Szczęśliwego Nowego Jorku" z 1997 roku. Lepiej było słuchać takiej muzyki niż radosnej twórczości Kasi Klich, "arcydzieł" takich jak: "Lepszy model" czy "Będę robić nic" (naprawdę, ktoś, kto pisał tekst do tej piosenki musiał być nie lada "geniuszem"), Alicji Janosz "Zbudziłam się" (przekracza wszelkie granice infantylności), Mezo "Aniele", Sistars "Spadaj", "Zeszyt rymów", "Synu" czy Tedego.

Zgadzam się. Przez pierwsze pięć-sześć lat była to taka surrealistyczna komedia pomyłek. Fajnym pomysłem było zestawianie ze sobą kontrastujących, karykaturalnych postaci. W późniejszych latach przestało to jednak śmieszyć. Warto jednak zwrócić uwagę, że przez plan Złotopolskich przewinęła się plejada polskich aktorów.

A pamięta ktoś wątek dworcowego bezdomnego Freddie Mercury z początkowych odcinków ? Hehe, to było chyba tak, że ten bezdomny co przesiadywał stale na dworcu to wspominał jak odeszła od niego kobieta do Freddiego Mercurego (innego bezdomnego), czy jakoś tak, już nie pamiętam, ale mnie to zawsze śmieszyło, hehe.

Tak swoją drogą to z sentymentu kiedyś obejrzałem ostatni odcinek tego serialu i rzeczywiście było to już lekkie fantasy, pamiętam że Kleczkowska zapytała Grzesia o coś a on leżąc na łóżku zaczął wydawać dziwne odgłosy jak jakiś robot z filmu fantasy, ostatni odcinek zakończył się o ile pamiętam sceną w szpitalu, gdzie jakaś Zosia w sali szpitalnej pocałowała leżącego pod respiratorem chłopaka (Leszek Zduń - Kuba z "Rodziny zastępczej", mąż Majki) i ten odcinek miał jakże zaskakujący tytuł: "Pocałunek Zosi".

I THE END, tak się zakończył ten serial.

A dzisiaj obejrzałem sobie odcinek "Marzenia Angeliki" w TVP Polonia i był to 1038 odc. ale to też tak z sentymentu, rozśmieszyła mnie scena gdy Angelika przystanęła na drodze i nagle objawił jej się opatulony w zimowe połacie jak dziki zwierz chłopak, wymienili w zwolnionym tempie zafascynowane sobą uśmiechy a potem chłopak zniknął (fantasy !) oraz scena gdy policjantka z policjantem rozmawiali poważnie na korytarzu komisariatu a bezdomny wolny pomiędzy nimi wycierał nogami szmatą podłogę kręcąc tyłkiem jak na dyskotece, hehe.

Aż trudno uwierzyć, że Grzesiu zginął w wypadku :(

Ja Złotopolskich nie oglądałem tak gdzies od 2004

W jubileuszowym odcinku pod sklep przyjechali Piwowarski i scenarzysta. Pereszczako zaczął ich prosić, żeby popracowali nad scenariuszem, bo on chciałby coś zmienić w swoim życiu. Piwowarski odpowiedział: " Skarpetki zmień ". Wtedy Pereszczako zaczął rzucać w nich jajkami. Serial z przymrużeniem oka :)

To jeśli to takie odrealnione, po co tak długo to oglądałeś? A inni w tym wątku - po co oglądali? Od razu zapewniam: nie oglądałem żadnego całego odcinka tego serialu, na tę stronę wszedłem, bo gdy teraz w Stopklatce Tv przed g.7 kończą się kabarety, zaczyna się ten serial, pojawiają się znane mi z filmów postacie...

Twój komentarz to jest czyste sci-fi.
Bo w prawdziwym życiu ludzie nie plotkują, nie mają romansów w pracy ani nie mają monologów myślowych.
I takie dziwne że właścicielka restauracji gada sobie ze znajomymi czy funduje im deser w swojej knajpie:)
Inna sprawa - ten serial to taka troszkę satyra z elementami groteski, wiele scen było celowo wyolbrzymionych.